Op het moment dat we dachten ons van God afgescheiden te hebben, wat nooit kan uiteraard, ontstond er angst. Dat was het begin van dualiteit want plots was er niet alleen liefde maar ook angst. Van eenheid naar dualiteit. Uit die gevoelens van grote paniek en overweldigende terreur ontstond een diep schuldgevoel: we hebben God verlaten, we zijn de Hemel kwijt en het is onze eigen schuld. Dat allesoverheersende schuldgevoel was zo groot dat er een gigantische projectie werd gecreëerd om te ontsnappen aan de illusoire straf van God: de mens en het Universum. Maar God straft nooit en is geen personage uit 50 Shades of Grey want Hij is Liefde.
Het Universum of ons lichaam is bijgevolg niets anders dan een projectie van illusoire schuld voor de illusoire afscheiding van God. Alles en iedereen wat we zien is een projectie van ons schuldgevoel voor de illusoire afscheiding van Eenheid. Elke mens, elke situatie, elke gedachte die bij ons iets anders oproept dan een positieve gemoedstoestand zoals vrede, liefde of plezier is simpelweg een projectie van onze eigen onbewuste schuld voor de illusoire afscheiding van God.
Je stoot je teen, je zakenpartner ruïneert je, je man laat je in de steek, je ziet een vervelende politicus op tv, je buurman stalkt je,... en je reageert met woede, pijn, onmacht, frustratie of eender welke andere emotie die niet vrede- of liefdevol is. Het zijn allemaal voorbeelden van hetzelfde: je denkt dat je God verlaten hebt en nu een individu bent in een lichaam. Maar dat zijn we niet, het lijkt alleen maar zo. We zijn nog steeds bij God, als Eenheid.
De andere of wat buiten jou lijkt te zijn, is niet echt buiten jou, het wordt door de geest geprojecteerd. Onze ogen zijn projectoren in plaats van recorders. Niet dat we echt ogen hebben want het lichaam is ook een illusie. Alles gebeurt in onze geest. Het ganse Universum, elke mens wordt vanuit onze geest geprojecteerd op het virtuele scherm dat het leven heet. Er is echter geen andere want er is enkel Eenheid.
Anderen vergeven, omdat ze nooit iets hebben gedaan want we zitten nog steeds bij God, is steeds jezelf vergeven want er is geen andere. Uiteraard lijkt het alsof er vele anderen zijn, maar liefst 7 miljard anderen maar dat is net de illusie. Zij vertegenwoordigen onze onzichtbare en onbewuste schuld die op talloze manieren wordt uitgespeeld in ons leven van het stoten van onze teen tot massamoord. Het is allemaal niet echt en tegelijkertijd een effect van het diepe schuldgevoel dat we komen loslaten.
Wie al zijn schuldgevoel kan loslaten met de Heilige Geest heeft geen nood meer aan projectie en zal begrepen hebben dat de "andere" niet bestaat en hem slechts hielp om weer naar Huis te geraken door een projectie te spelen van z'n onbewuste schuld. Zonder de andere, die er niet echt is, zouden we nooit ons diep onbewust schuldgevoel zien en kunnen vergeven. De andere, die er niet echt is, geeft ons de kans om te vergeven en los te laten. "Heilige Geest ik ben klaar om dit gevoel, deze herinnering of deze ervaring los te laten." De rest van de vergeving gebeurt door de Heilige Geest en zal door de andere worden aanvaard op het moment dat die klaar is om vergeving voor zichzelf te aanvaarden.
Het gaat echter steeds om iets in onszelf dat we via projectie zien in de buitenwereld. Dat kan uiteraard ook onze levensomstandigheden of problemen zijn, waarin we ons schuldgevoel geprojecteerd zien. Steeds wederkerende problemen of slechte levensomstandigheden zijn niets meer dan een uitwaartse projectie van een innerlijk onbewust schuldgevoel. Je creëert op een onbewust niveau problemen omdat je je schuldig voelt en hiervan bewijs moet krijgen. Dat bewijs van schuld ervaar je dan in slechte levensomstandigheden, financiële problemen, ziektes, rechtszaken, onsuccesvolle ondernemingen, toxische relaties,... Vandaar ook dat een misdadiger altijd gestraft wordt en gebeurt dat niet door het gerecht dan zorgt hij er zelf wel onbewust voor dat ie zichzelf straft door z'n geld te verbrassen, een fout lief te kiezen of door een andere misdadiger vermoord te worden. De onbewust schuld komt immers altijd op de proppen.
Wil je iets veranderen in je buitenwereld of leven dan kan dat bijgevolg enkel door iets in je geest te veranderen, meer bepaald door te vergeven en los te laten. Door het onbewuste schuldgevoel dat zich manifesteert via relaties, omstandigheden, gebeurtenissen, ziektes,... te erkennen als een vergevingskans en te vergeven. Door de andere of het andere te zien als iets dat jou de kans op vergeving van je onbewuste schuld geeft, zet je elke keer rasse schreden vooruit. Elke keer als er iets "vervelend" gebeurt begrijp je dat het een vergevingskans is, om aan jezelf duidelijk te maken dat dit niet echt is en dat je nog steeds veilig en wel in Eenheid bij God zit. Dat doe je in de geest, op het niveau van het lichaam doe je vanzelfsprekend het nodige om het "vervelende" op te lossen, het zijn 2 verschillende niveaus.
Je laat los, vergeeft en ziet jezelf (of de andere) in Waarheid: de Heilige Zoon of Dochter van God wiens waarde inherent is en werd vastgesteld op het moment dat Hij ons creëerde. Onschuldig, eeuwig, onveranderlijk en heel.
Wie zo naar anderen ziet, zal zichzelf ook zo zien. Er is niemand anders. "We are perfect and eternal Spirit, all is forgiven and released." Amen
Foto (c) Lex Melony